Dat ze bij BLP Records iets hebben met de muzikale nalatenschap van Wim De Craene, was al eventjes geweten:ze brachten de eerste drie elpees van hem opnieuw uit en zorgden er voor dat “Tim” na ruim 45 jaar eindelijk op single verscheen.

Nu, bijna dertig jaar na de dood van Wim, komt er een eerste live-plaat. Concrete aanleiding is Record Store Day en de live-opnames komen uit het VRT-archief: in 1978 maakte die een reeks uitzendingen onder de titel “Dorp Bij De Stad” en bij de aflevering die in Sterrebeek opgenomen werd, was het Wim De Craene die voor het muzikale luik mocht zorgen. Dat deed hij -typisch De Craene- op een nogal bijzondere manier: hoewel hier ook toen al hele hordes goeie muzikanten rondliepen, koos hij live zowel als in de studio voor een Duitse begeleidingsband, Headband genaamd, waarover sindsdien niet echt veel meer vernomen werd, maar dit terzijde.

De opnames van toen zijn van uitstekende kwaliteit -de BRT-ploegen waren daar om bekend- en worden dus nu onthuld en voor het grote publiek vrijgegeven. De Craene deed tijdens die sessie acht nummers, waarvan 5 afkomstig waren van zijn toenmalige nieuwste plaat, “Wim De Craene_…is ook nooit weg”: “Mensen van 18”, zijn radiohit, samen met Della Bosiers, twee weinig bekende songs, “Later op de Avond” en “Daar Ga Je Dan”, “Marcelino”, dat altijd op veel airplay kon rekenen en “Psylocybe Mexicana”, dat nooit aan bod kwam, wegens onuitspreekbare titel. Althans, zo luidde die avond in Sterrebeek de uitleg van De Craene zelf.

De andere drie songs waren de onvermijdelijke signatuursongs “Tim” en “Rozane” en onze persoonlijke favoriet “De Rode Heuvel”, de Jaap Van de Merwe-vertaling van Montéhus’ “La Butte Rouge”. Als je dat allemaal bij elkaar optelt, krijg je een fijn halfuurtje kleinkunst -zo heette dat toen echt!- met een mild jazz-rock sausje overgoten, dat niet echt veel toevoegt aan wat elk van ons, die oud genoeg is, zich van Wim De Craene herinnert, maar dat wel heel makkelijk zijn weg zal vinden naar de echte fans van toen en naar de verzamelaars onder ons.

Die tweede categorie zal allicht opteren voor de gelimiteerde vinyl-editie, oranjekleurig en beperkt tot 500 exemplaren. Die zijn alleen in de heuse platenwinkels te koop. De CD-editie is er voor Jan-en-alleman en ik ben zo vrij te hopen dat ze de voorbode is van de verdere ontsluiting van de VRT-archieven. Daar moeten namelijk nog behoorlijk wat pareltjes verborgen zitten.

(Dani Heyvaert)